Groen stelt zich vragen bij het verkopen van rattenvergif door de gemeente. Het is niet alleen schadelijk voor veel andere dieren, de partij vindt dit ook geen taak van de overheid. “Het samenwerkingsverband Rato doet goed werk, controleert vakkundig de plaatsing van het gif, dat is een veel beter alternatief”, zegt raadslid De Munck.

Omdat het gebruik van rattenvergif steeds meer risico’s inhoudt, is in 2018 een eerste beperking uitgevoerd. Als gevolg van de Europese wetgeving, kunnen particulieren alleen nog producten met een lage concentratie aan werkbare stoffen kopen.

Stijn De Munck vindt het verkopen van rattenvergif  geen taak van de gemeente. “Niet alleen zijn er verschillende producten te koop in de winkel, maar er loopt reeds lang ook een samenwerkingsproject met ‘Rato’ die op deskundige wijze omspringt met deze bestrijdingsmiddelen”, zegt het raadslid. “Als de gemeente vergif ter beschikking stelt is er geen enkel overzicht wie waar welke hoeveelheid gebruikt. Dan is het beter om de samenwerkingsopdracht met Rato te promoten bij onze bevolking. Het is vreemd dat onze gemeente daarom nog steeds rattenvergif te koop aanbiedt en niet inzet om alternatieven te voorzien,” stelt De Munck.

Alle vergiffen die vandaag op de markt zijn, zijn giffen op basis van antistollingsmiddelen, die verhinderen dat het bloed stolt, zodat de rat dagen later pas sterft aan inwendige bloedingen. Ook de natuurlijke vijanden van de rat worden ziek van rattenvergif, zoals vossen, marters, wezels, bunzingen, uilen en torenvalken.

De natuur helpt zelf een flinke hand bij rattenbestrijding, maar omdat vergiftigde ratten nog enkele dagen rondlopen, kan een roofdier ze met gif en al opeten. Die ­‘secundaire intoxicatie’ is een groeiend probleem.

“De dieren die ons bij de natuurlijke bestrijding helpen, worden dus geraakt. Het gif wordt opgeslagen in de lever. Als een roofdier vaker ­besmette ratten eet, lijdt zijn gezondheid eronder,” zegt De Munck.

Het moet dus met veel minder vergif en met meer alternatieven kunnen, vinden ze bij Groen. Samenwerken met ‘Rato’ staat op de eerste plaats. Zij brengen hun deskundigheid tot bij de mensen thuis, brengen het probleem in kaart en zetten in op preventief werk. Verder kan de gemeente promotie voeren en zelf inzetten op mechanische systemen met vallen, klemmen en vangkooien of zelfs ultrasoon- en sensorvallen. De gemeente kan ook de habitat van de natuurlijke predatoren meer promoten en beschermen door voldoende in te zetten op aanplant van houtkanten, boomrijen en samenwerken met de natuurverenigingen om hun expertise te gebruiken.

“De gemeente moet deze alternatieven een ernstige kans geven en ze aanbieden of promoten op haar grondgebied,” besluit Stijn De Munck.